tag:blogger.com,1999:blog-39497213597725547002024-03-08T10:40:08.929-08:00JippiejeekipAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.comBlogger23125tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-46783208999483158852017-06-29T06:28:00.000-07:002017-06-29T06:38:02.084-07:00Zomer.<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Het is zomer. </span></span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"></span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Het is zomer en ik realiseer me dat het vaak lijkt alsof het hele leven me zwaar valt. Dat is stiekem niet helemaal waar. Het is hooguit de helft, en die draait elke keer een kwartslag zodat er altijd wel iets nieuws is dat me zwaar valt, maar nooit altijd hetzelfde. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">En zoals er dingen zijn die zwaar vallen, zo zijn er ook dingen die net zo zwaar zijn maar zodra je ze aan de andere kant van de weegschaal zet dan gaat dat wat eerst zwaar is, ineens omhoog en is er balans. Bijzonder wel, dat als je iets zwaars op de weegschaal zet je dus iets even zo zwaars nodig hebt om in balans te komen. Je kunt dus iets zwaars niet oplossen door er iets lichts tegenover te stellen, het moet allemaal even zwaar zijn. Of even licht, zo je wilt. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Soms is balans heel simpel. Dan is het leven ineens een feestje. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Noche de San Juan is zo´n feestje. De viering van de zonnewende en daarmee de start van de zomer. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Want zomers moet je vieren, voor je het weet zijn ze voorbij. Daarnaast heb je maar gemiddeld zo´n 75 zomers te gaan in één leven, en hoe ouder je wordt, hoe sneller ze op gaan. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Noche de San Juan, water en vuur. Het gaat niet samen, net zo min als zorgen en wensen samen gaan. Ik ken tenminste niemand die zichzelf lekker veel zorgen toewenst. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Zorgen moet je gewoon, alles en niets ontziend, rigoreus en vooral niet gehinderd door enig mededogen verdrinken. Iets wat overigens ook heel goed kan met rum, en het is in beide gevallen tijdelijk, maar van (eventjes) in zee liggen krijg je niet zo´n opgeblazen hoofd, of Korsakoff. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Vuiligheid, narigheid, ellende, falen, met een 1, 2, 3 in Godsnaam spoel je al je tegenslagen van het afgelopen jaar af in de oceaan. Trouble Soup in plaats van Plastic Soup. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Als je zorgen zijn af- en weggespoeld (en ergens in een sterrenstelsel hier ver vandaan ongetwijfeld weer zijn aangespoeld) is het moment aangebroken om een wens te doen terwijl je over een van de vele vuren springt. Als je niet in brand vliegt dan is de kans aannemelijk dat je wens gehoord is (tenzij je wens was dat je in brand wilde vliegen. In dat geval zijn de mogelijkheden legio en het slagingspercentage van die wens is meteen bekend, en niet pas na één jaar). Eventuele in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst maar het is toch maar mooi een nieuwe kans om het anders, leuker, mooier, beter te mogen doen dan het afgelopen jaar. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">En ja. Eigenlijk is elke dag het begin van een volgend jaar, maar niet elke dag is een feestje. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Volgend jaar vieren we daarom weer de zoveelste zonnewende en de 2026e Noche de San Juan*. Volgend jaar begint alles gewoon weer van voor af aan. Ouwe shit, nieuwe hoop, in de geruststellende wetenschap dat je alles weer van je af mag spoelen en gewoon opnieuw kunt beginnen, of verder gaan waar je gebleven was. </span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;">Maar ga eerst even lekker de zomer vieren. Want voor je het weet is ´ie op. </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"> </span></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">*Noche de San Juan is de viering van de geboorte van Johannes de Doper, geboren op (vermoedelijk) 24 juni, in het (vermoedelijke) jaar 7 voor Christus (het feitelijke jaar 0 van onze jaartelling). Ik ben, als verklaring voor het getal 2026, uitgegaan van het totaal aantal verjaardagen van Johannes inclusief die van 2018 (som is 2018 (vanaf jaar 0) + 7 (tot het jaar 0) + 1), aangezien het tenslotte zijn geboorte en daarmee zijn verjaardag is die gevierd wordt. Iedereen die verder nog iets wil weten over Johannes de Doper verwijs ik naar Wikipedia. </span></span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-17712923963464279862017-06-20T06:38:00.001-07:002017-06-20T06:38:08.818-07:00Daarom. <span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ik woon hier. We zijn nu 5 maanden verder en het is allemaal echt en officieel en zowel de Nederlandse als de Spaanse regering zijn hiervan op de hoogte. En ik dus ook, maar soms moet ik dat voor mezelf blijven herhalen, stiekem en zachtjes want anders denken mensen dat ik vroegtijdig seniel word omdat ik niet zou weten waar ik woon. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">En ik weet dat wel. Ik Woon Hier. Híer. Op een actieve vulkaan in de Atlantische Oceaan. Waar the floor is lava geen spelletje is maar a way of life. Het voelt ondertussen alsof ik al 5 maanden op vakantie ben. Dat ik elk moment weer terug kan naar mijn vorig leven. alsof ik er even tussenuit ben, al duurt dat even inmiddels al best lang. Alsof er nog ergens een loophole is, een zwart gat, en als ik daar eenmaal doorheen ben is alles weer zoals het was. Stargate SG-1, starring me. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Voor alle duidelijkheid: Ik vond het helemaal niet leuk zoals het was. Ik was een beetje klaar met Nederland. Toen ik er nog woonde was Nederland in mijn beleving en in wat nu mijn herinnering is, altijd grauw en grijs. Maar nu ik hier woon denk ik aan een Nederland met slootjes, weilanden, Rotterdam, zonsondergangen, terrasjes, Het Kruidvat, koeien, appelbloesem, zonsopgangen en belachelijk dure koffie. Afstand doet iets met je. Soms verheldert je beeld, soms vertroebelt het. Bij verheldering denk ik aan een openbaring, een keihard binnenkomende waarheid die je doet beseffen waarom je bent waar je nu bent. Ik weet dát ik hier ben maar ik vraag me vaak af waarom. Ondertussen denk ik aan Nederland met een vertroebeld brein en mis ik de Hema.</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">En nu woon ik hier. Een leven dat ik mezelf droomde in een <strike>Canarisch krot</strike> Casa Rural, op een berg, in de zon. Met man, katten, een varken, kippen, een roedel afgedankte jachthonden en fruitbomen. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Zelfvoorzienend (want kippen en fruitbomen. In geval van kippen van de leg of mislukte oogst kun je altijd nog boomschors eten, of kip) zou ik leven, een beetje zou ik schrijven (elke dag mijn blog bijwerken en werken aan Mijn Boek), zielige hondjes zou ik redden, boodschappen zou ik doen (op slippers en in korte broek - dit is overigens een heel haalbaar doel gebleken), taarten zou ik bakken en een AutoBar zou ik kopen. Verder leek beroemd worden me ook wel leuk, dus dat stond ook op mijn lijstje. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Maar zo ging het niet helemaal. Of helemaal niet. Er zijn hier bergen genoeg, en afgedankte honden ook. Maar ik zit er niet op en ik heb er niet één. Ik heb geen Canarisch krot, geen kippen en geen enkel idee waar ik moet beginnen als het gaat om het schrijven van mijn boek. De vis wil niet bijten, het fruit halen we bij de supermarkt (op slippers). Ik heb een blog dat ik niet bijhoud omdat ik niet weet waar ik het over moet hebben met jullie. Ik heb niet eens een PersonenAuto, laat staan een AutoBar met zelfgebakken appeltaart, perritos calientes, bier en een espressomachine erin. </span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ik heb vooral veel goeie ideëen en soms voer ik er een uit. Daarom zit ik nu hier. </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Niet gehinderd door een realistisch zelf-, wereld- en toekomstbeeld voorzag en voorzie ik al mijn levens van een troebel filter om vervolgens keihard gebitchslapped te worden door de realiteit wanneer deze zich, onvermijdelijk, aan mij openbaart. Het is niet eerlijk en dat wordt het ook nooit, maar ik verander ook niet, dus we staan quitte. </span></span><br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">En ooit, ooit word ik beroemd. </span></span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> </span><br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-27772074481565493582017-05-05T03:54:00.002-07:002017-05-05T03:54:40.893-07:00Ik vind er even helemaal niks aan. Aangezien ik op dit moment, na 16 weken en 1 dag, zo´n beetje uitgedroogd raak van het huilen en het elke dag opnieuw een feest is om op te staan en te denken aan alles wat ik niet heb, mis, terug wil en volkomen kut vind dacht ik, laat ik dit eens opschrijven voor the folks back home. Ik zal proberen dit, op persoonlijke titel, zo nuchter en helder mogelijk te doen, iets waarvan iedereen die me een beetje kent nu denkt Yeah Right, ik pak de popcorn er wel bij. <br />
<br />
Ik heb heimwee.<br />
Over heimwee praat je niet. Want wat is heimwee anders dan ervaren dat het op dit moment niet gaat? Dat het nieuwe helemaal niet zo leuk is als je had gedacht, gewenst, gehoopt, verwacht? <br />
Dat je wakker wordt en je bed niet uit wilt komen omdat je geen idee hebt wat je met de dag moet doen, anders dan wachten tot je moet gaan werken. Dat je gruwelijk terugverlangt naar de zekerheden van wat ooit je Hollandsche leven was, die in niks overeen komen met wat je huidige Spaansche leven lijkt te worden. Zekerheden zoals regen. 2e paasdag. 2e kerstdag. Rokjesdag. Fatsoenlijke arbeidsvoorwaarden. Een frikadel met mayo. Vrienden. Familie. <br />
<br />
Wanneer je, enigszins voorbereid, gaat emigreren dan is dat natuurlijk hartstikke leuk. Vooral als je nog niet weg bént en alles in het teken staat van een nieuw, ander leven, met nieuwe, vooral leuke herinneringen, op een zonovergoten eiland in de Atlantische Oceaan.<br />
<br />
Een leven dat zich vooral laat omschrijven als relaxt, downsized, genoeg werken om te kunnen bestaan maar daaromheen vooral genieten. In de zon, nieuwe mensen leren kennen, deelnemen aan een of ander Canarisch dorpsleven.<br />
<br />
De werkelijkheid is, zoals gewoonlijk en gebruikelijk, altijd een stuk minder aangenaam dan het softfocussurrealisme dat ergens in een van je hersenkwabben sluimert en, geconfronteerd met realiteit, nergens op blijkt te slaan.<br />
<br />
De werkelijkheid is namelijk dat ik het gewoon heel moeilijk vind.<br />
Ik weet wel een beetje hoe dat komt. Na 46 jaar met mezelf te hebben mogen leven, aangevuld met alle meningen van familie, vrienden, psychiaters, psychologen, tarotkaartlezers, gebedsgenezers en helderzienden over mijn persoon is het alleszins duidelijk dat mijn natuurlijke aard zich het best laat omschrijven als Emotional Rollercoaster meets Melancholic Madness (ERMM).<br />
Niet een heel beste basis om al je zekerheden overhoop te gooien en, in een ander land, opnieuw en op nul te beginnen.<br />
<br />
Mijn wortels zitten los, en ik weet niet of ik wel wil wisselen. Of ik dat uberhaupt kan, en durf.<br />
Het leven zoals ik me dat had voorgesteld, gewenst en gedroomd, dat leven is het vooralsnog niet. Ik snap dat, ik wist dit (deels, hierover in een ander blog later meer) van te voren, maar ik kan het nog niet accepteren. Ik kan niet loslaten wie ik was en wat ik had, en ik weet niet meer zo goed wie ik ben en wat ik wil hebben.<br />
<br />
Ik zocht heimwee op op de interwebs. Er valt genoeg over te zeggen. Het zijn vooral tips over wat je moet doen als je heimwee hebt, en tips om te voorkomen dat je heimwee krijgt. Met die eerste kan, of wil zo je wilt, ik niet zoveel, want ik heb daar al aan voldaan en het voelt onvoldoende. Met die laatste kon en kan ik ook niet zoveel, want onbekend met heimwee heb ik me daar dus niet mee bezig gehouden, voorafgaand aan ons vertrek. Want heimwee is voor mensen die niet weg willen, en ik wilde alles behalve blijven.<br />
<br />
Ondertussen heb ik geen idee meer waarom ik zo graag weg wilde maar wil ik nog maar een ding weten: wanneer gaat het over, heimwee? Wat is het geheime codewoord en hoe kom ik eraan?<br />
Niemand kan me dat vertellen. Het voelt als een rouwproces en feitelijk is het dat ook, behalve dat iedereen nog leeft en gewoon doorgaat met zijn of haar leven, terwijl ik steeds meer het gevoel heb rondjes te draaien in de vicieuze carroussel die Spanje heet. Vastgebonden op een houten paardje terwijl schelle kermismuziek uit de opgeblazen boxen schalt.<br />
<br />
Tot zover de nuchtere, heldere weergave. Fuck it, I love my drama and I´m not afraid to use it.<br />
<br />
Laat onverlet dat ik hier zit, opgesloten in mijn eigen hoofd, met mijn ziel onder de ene en mijn zaligheid onder de andere arm en de wereld die ik achterliet op mijn nek en schouders. Ik draag alles met me mee en dat valt zwaar.<br />
<br />
Heimwee is wanneer je een avontuur aangaat dat, tijdelijk, niet lijkt te slagen,maar elk script en daarmee elk woord, elke voorspelling, elke zekerheid, ontbreekt. <br />
Het enige dat je met zekerheid kunt zeggen, is dat het avontuur blijft, welke richting je ook gaat.<br />
<br />
Heimwee.<br />
Ik vind er even helemaal niks aan. <br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-26746573847289052952017-01-31T15:09:00.000-08:002017-01-31T16:46:06.707-08:00Mañana<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Emigratie, dag 6. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">We gingen gister (dag 5) een NIE nummer aanvragen. Dat is een Spaans BSN nummer voor buitenlanders. Je krijgt eerst een witte, die is tijdelijk, en als je een empadronamiento hebt (dat betekent dat ze je willen houden hier, je moet dan werk hebben of geld of allebei) krijg je een groene.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Voor de/het/een NIE moet je naar de CNP, el cuerpo nacional de policia. Google maps leerde ons dat er een corps hier om de hoek zat (en zit), dus togen wij gister vol goede moed en blij van zin die kant op. Lopend, want dichtbij. Toch.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Om de hoek bleek 6km verderop. </span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">We gingen ons melden (overal waar wij ons melden doen wij dit in ons beste Spaans. Dit helpt om dingen sneller voor elkaar te krijgen. Oké niet echt heel veel sneller. Wel heel veel vriendelijker) en kregen formulieren mee. 1 voor de CNP en een voor de bank. Je betaalt hier niks aan het loket waar je bent maar alles bij de bank. Dan krijg je een stempel en met die stempel ga je terug naar waar je was en dan krijg je nog meer stempels én dat waar je in eerste instantie voor kwam.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">We gingen op zoek (lopend) naar een bank om aldaar te betalen en daarna, we werden om 13.30 terug verwacht (het was 9.54u toen we het bureau verlieten), zouden we, 37 stempels rijker, welkom geheten worden met slingers, ballonnen en fanfares en nog heel lang en gelukkig leven in Spanje.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Zo ging het niet helemaal niet.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ja, we vonden een bank.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ja, we stonden in de rij.</span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Ja, we hadden alle benodigde papieren bij ons.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Na drie kwartier wachten (we voelden ons heel Spaans) togen we om 11.20u onverrichter zake terug naar huis zonder ook maar één stempel maar met het advies om mañana terug te komen. Want voor het betalen van/voor een NIE nummer kun je maar tot half elf terecht. Ben je vandaag te laat? Dan ben je mañana de eerste.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Vanmorgen (het was inmiddels mañana) gingen we wederom naar de bank. Om half 9. Want je zult maar 1 uur en 55 moeten wachten of, erger, 2 uur en 1 minuut, en wéér doorgeschoven worden naar mañana. En alle mañanas to come.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Binnen 5 minuten stonden we weer buiten. Het kan ook zomaar goed gaan.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Opgelucht</span><span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"> en opgewekt togen we, ditmaal met de auto, wederom naar de CNP. Het was 9 uur, we hadden stempels en correct ingevulde formulieren, er stond ons nog maar weinig tot niks in de weg.</span><br />
<br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">We mochten om half één terugkomen. </span><br />
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">Weinig keus als dat we hadden deden we dit uiteraard anders werd het weer mañana en je kunt maar een beperkt aantal mañanas inplannen in een week.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De agente tikte wat gegevens in, vroeg aan de schoonmaakster of deze koffie wilde, besprak wat persoonlijke details met haar collega's, tikte nog wat gegevens in, adviseerde mijn meneer goed op te passen in de zon, draaide wat printjes uit, zette wat (twee) stempels en om 12.55u liepen we naar buiten in de wetenschap dat we nu ook in Spanje een nummer zijn.</span><br />
<br />
¡Bienvenida a España!Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-58537837234847723122013-05-26T19:04:00.004-07:002013-05-26T20:30:11.800-07:0088 maart<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het was mei en ik dacht: ik ga iets vrolijks schrijven. Maar het ging niet, want het regende en het was koud, en het was nat. En daar klaagden we allemaal al maanden over, zonder dat er iets veranderde.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En ik dacht: Welkom in Nederland. Een onzichtbaar ommuurde gazastrook van gezeik. Het mekka van gemekker. Waar een volk woont dat elkaar vindt in gemopper, geëtter, gezanik en gezeur. Welkom.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En ik dacht: maar niemand lost iets op.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik verzon mijn variant op een bestaand kinderversje, maar zelfs dat lukte niet. Ik kon alleen maar klagen. Buiten regende het en het was koud, en het was nat en mijn versje ging als volgt:</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Klagen, klagen, wiedewiedewagen, Bruis kwam thuis om een boterham te vragen, maar helaas voor Bruis* had zijn zusje Bommel* al het verse brood van het Vlaamsch Broodhuys expres aan de eendjes gevoerd en toen kreeg Bruis een woedeaanval en toen gaf zijn moeder hem snoep om er maar vanaf te zijn want het was zo zielig voor Bruis maar ik dwaal af. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dit dacht ik toen ik naar buiten keek en zag dat het regende. En het was koud, en het was nat.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En ik dacht: het is ook niet zo gek, eigenlijk. We krijgen het weer dat we verdienen, met al ons gezeik. En a</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ls er niets verandert is het ons lot om voor eeuwig vast te blijven zitten in een koud en nat klimaat.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">En terwijl ik dit tikte, bedacht ik me: het ís helemaal geen 27 mei vandaag. Het is gewoon 88 maart. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">*</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er zijn dus daadwerkelijk ouders die hun kind Bruis of Bommel noemen. Die hun kind een naam geven om te laten zien hoe lekker Hip ze zelf zijn. Ouders die hun kind het recht ontnemen om op een normale manier op te kunnen groeien want voor eeuwig gehinderd door een debiele voornaam. Pas wanneer vaders hun kinderen gaan vermoorden gaan we massaal klagen dat Bureau Jeugdzorg een belachelijk logge instantie is die z'n werk niet goed doet. Ondertussen mag een kind dat Bruis, Bommel, Woest, Psyche of Helljayson (dan heb je het principe van het hebben van een kind wel begrepen, maar toch) heet gerust scheefgroeien zonder dat er een haan of gezinsvoogd naar kraait. Maar ik dwaal af.</span></span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-51851747338538433492013-05-09T19:37:00.000-07:002013-05-09T22:13:19.664-07:0025.920 minuten<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">3 mei 2013 verloor ik mijn tas met daarin kleren, mijn haakwerk en een portemonnee met daarin wat onbenullige rotzooi zoals mijn pinpas en mijn rijbewijs. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik deed direct wat ik moest doen: hysterisch huilen. Op de voet gevolgd door balen dat ik de hele dag mijn werk moest doen in een wielrenbroek met zeem, gevoelsmatig vergelijkbaar met het dragen van 16 incontinentieluiers. Denk ik. Gelukkig zat mijn haar wel goed. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik belde de ING om mijn pasjes te laten blokkeren. Nadat ik 20 minuten in de wacht had gehangen en een of andere onverlaat onverhoopt ondertussen op z’n dooie gemak mijn hele rekening leeg had kunnen trekken, was de eerste vraag of ik de pincode bij mijn pasjes had bewaard. Natuurlijk, zei ik. Want stomme vragen bestaan. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik belde de politie, want ik had behoefte aan waakzaam en dienstbaar. <o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De politie vond het heel naar voor mij dat ik mijn tas kwijt was. Ja, dat vond ik ook wel, dus dat schepte meteen een band. Daarna vertelde de politie mij dat ik contact op moest nemen met de gemeente Rotterdam voor </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">a. verloren en gevonden voorwerpen (want dat deed de politie niet meer, dat koste zoveel tijd en ze moesten boeven vangen en patat halen met de sirene aan en druk, druk, druk en alles enzo.) en </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">b. om mijn rijbewijs als vermist op te geven. En een nieuwe aan te vragen. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Daaraan toevoegend kreeg ik de mededeling dat ik, tot ik een nieuw rijbewijs had, absoluut niet in mijn auto mocht stappen. Ook niet op de passagiersstoel, vroeg ik? Dat was een stomme vraag. Ik vond dat een hele goeie vraag. Hoe dan ook, het kwam er op neer dat ik zonder rijbewijs geen auto mocht rijden. Oh, oké, zei ik toen maar. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik belde de gemeente, want ik had behoefte aan onduidelijkheid en een onvriendelijke bejegening. De mevrouw van de gemeente was geheel conform verwachting geïrriteerd en onaardig. Wel vond ze het heel naar voor mij dat ik mijn tas kwijt was. Ja, dat vond ik ook wel, dus dat schepte meteen een band. De mevrouw vertelde mij vervolgens zuchtend dat ik op een site moest kijken, waar landelijk alle gevonden en verloren voorwerpen werden geregistreerd. Dat was makkelijker, zei ze. Ik vroeg maar niet voor wie. Wel vroeg ik haar wanneer ik, als ik vandaag iets verloren had, dat dan kon terugzien. Het ongeïnteresseerde antwoord was Waarschijnlijk Ergens Volgende Week, want ze waren al bij 28 april. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik vertelde de mevrouw dat ik mijn rijbewijs moest laten vervangen. Want zolang als ik dat niet had, mocht ik niet autorijden. De mevrouw fulmineerde dat ik alleen op afspraak met de gemeente mag spreken, verwees mij hiervoor naar een website waar ik moest inloggen met mijn DigiD en beëindigde haar tirade met de mededeling dat ik mijn oude rijbewijs moest meenemen als ook een goed gelijkende pasfoto (zo eentje waarop iedereen (m/v) eruit ziet als een lesbische seriemoordenares), en een kleine € 75,- (standaardkosten plus de kosten voor het kwijtmaken van je rijbewijs, want iedereen begrijpt dat je hiervoor gestraft moet worden want je bent voor je plezier je rijbewijs kwijt zodat je lekker niet kunt autorijden en derhalve een goed excuus hebt zodat je niet naar vervelende verjaardagen hoeft). </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De eerstvolgende mogelijkheid om met de gemeente te kunnen spreken in het kader van het vervangen van mijn rijbewijs, blijkt dinsdag 14 mei. Om 8 uur 's ochtends. </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vanaf dat moment zal het nog een week duren voordat ik mijn rijbewijs daadwerkelijk in handen heb. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is 2013 en als ik vandaag voor 22.00 uur iets in Kirchizië bestel heb ik het morgen in huis, maar op mijn rijbewijs</span><o:p><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> moet ik 7 dagen wachten.</span></o:p><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Tussen het moment dat ik mijn tas verloor tot het moment ik alle bureaucratie heb overleefd, op dinsdag 21 mei a.s., zitten 25.920 minuten. 25.920 minuten die ik grotendeels ga besteden aan het rijden in een ongekeurde auto. Met een gemiddelde kruissnelheid van 167 kilometer per uur. Over de Coolsingel. Zonder rijbewijs. Met opgeheven hoofd en geheven middelvinger. Gelukkig zit mijn haar goed. </span><br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-2462509651063106632011-01-27T09:22:00.000-08:002011-01-27T09:38:19.501-08:00Onderdom<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Van mij zou iedereen moeten mogen kunnen studeren. Wijzer worden is niet alleen weggelegd voor de elite, want die hebben het geld al. Die kopen een upgrade van hun brein en laten deze vervolgens ongebruikt in een hoek, in de originele verpakking, slingeren.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Als je echter moet studéren om wijzer te worden dan gaat dit ongeveer als volgt:</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Om te kunnen studeren moet je collegegeld betalen. Collegegeld raap je bij elkaar door je ouders lief aan te kijken, te frauderen met je woon- of verblijfplaats of 100 meter straat te pakken. </span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Verder moet je boeken uit de mediatheek stelen, nieuwe schriftjes kopen, readers en studiehandleidingen uitprinten en samenvattingen illegaal downloaden. </span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Als het collegegeld er dan eenmaal is, dan ga je dat natuurlijk ook betalen. Een beetje te laat mag best, betalen met bierdopjes mag niet.</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">In ruil voor het betalen van collegegeld, en het aanschaffen van 324 kilo literatuur, krijg je college. Over het algemeen van nietszeggende docenten met spekzolen en een oranje spencer. De meesten vinden jullie ook niet leuk. </span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Je gaat naar college, schrijft verslagen, doet onderzoek en af en toe haal je je nachtrust in. Je herkanst hier en daar een toets en berekent op de 10<sup>e</sup> punt nauwkeurig hoeveel je moet doen of kunt laten voor een voldoende. En na vier jaar, soms meer, maar in elk geval aan het eind van je studietijd studeer je af en dan ga je werken voor mijn AOW.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Dat is dus duidelijk. En het volgende vast ook.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Ik ben een vrouw van 40 (met een sigaret, en een buitenaardse stof in mijn bloed), en ik studeer. Ik werk 36 uur per week (dat is fulltime, lieve studenten) en daarnaast ga ik 9 uur per week naar school, met een gemiddelde van ca. 300 SBU per kwartaal. Dat betekent ongeveer 30 uur per week. Huiswerk. </span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Ik heb een kind, een echtgenoot, 3 katten, 1 hond, 150m2 huis en 372m2 tuin. Dat regelt zich allemaal ook niet vanzelf, daar moet ik iets mee en dat doe ik. Erbij. Of ernaast. Ik voed op, laat uit, geef eten, was af, maak schoon, ruim op en gooi weg.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Er zitten 168 uur in een week. Daarvan slaap ik er ca. 7 per nacht. Dat is 49 uur per week dat ik niet wakker ben, en dus niet studeer, opvoed, huishoud, werk, Twitter, sex heb, lessen volg of sociaal ben. Blijft over 119 wakkere uren. Daar gaan de volgende uren vanaf:</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Werk </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"> </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">36 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">college 9 uur </span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Huiswerk 30 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Reistijd </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">9 uur</span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"></span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Opvoeden (gemiddeld) </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"> </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">14 uur </span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Sex 1 uur (3 vluggertjes, 2 hoerenbeurtjes, 1 bc)</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Resocialisatie <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>5 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Trappen op en af lopen 1 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Telefoneren </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">1 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">social media </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">5 uur</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Onvoorzien </span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 5pt;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">8 uur</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Die 8 uur onvoorzien, die vul ik met diversen. In die 8 uur denk ik ook aan jullie, en aan hoe het woord Langstudeerder op 31 december hét woord van 2011 zou kunnen zijn. </span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Lieve studenten, als jullie niet nominaal kunnen afstuderen, dan zijn jullie niet alleen misschien niet rijk genoeg, maar misschien ook gewoon niet slim genoeg.</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Want ben je rijk, dan is die 3000 euro geen probleem. En ben je slim, dan is afstuderen geen probleem.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Ik zal het ongetwijfeld allemaal verkeerd zien, maar dat is dan maar zo. </span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-25583332110872806532010-12-29T02:23:00.000-08:002010-12-29T02:45:48.887-08:00Post-it (note to self)<span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">Hoe maak ik een statement.</span><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
<span style="background-color: yellow;"></span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">Probeer niet te wachten tot de wereld klaar voor je is, maar wees de wereld voor. Als de wereld klaar voor je is ben je al te laat, dan ben je een voorspelling die uitkomt. Een voorspelling waar je niks meer aan kan bijdragen want je bent al voorspeld. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
<span style="background-color: yellow;"></span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">Beter is het te doen voordat de wereld daar klaar voor is. Omdat je dan de wereld zo kan inrichten als jou het best bevalt. Vermijdt realisme, wanhoop en gespreide bedjes. Omdat je in jouw geval waarschijnlijk op een campingstretcher belandt en niet op een Hästens. Een campingstretcher, die ’s nachts uit louter satanisch genoegen tenminste driemaal dubbelklapt van het lachen. Om jou.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;"></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
<span style="background-color: yellow;"></span></span><br />
<span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">En als je dan iets hebt gedaan waar de wereld nog niet klaar voor bleek, draag dan je verantwoordelijkheid voor de puinhoop die je heb gemaakt. Ruim niet op maar richt in en wijs de wereld waar wat hoort en wat weg kan. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">En wens de mensheid buutvrij. Voor de hele pot.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="background-color: yellow;"><br />
</span><br />
<span style="background-color: yellow; font-family: Verdana, sans-serif;">Aan de slag, kreng.</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-7394787801378503102010-12-19T05:46:00.000-08:002010-12-19T05:53:13.804-08:00Kutjaar<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Alsof we een nieuw jaar niet kunnen beginnen met de balast van het oude gaan we eind december massaal gebukt onder een deadline: het afgelopen jaar moet rigoreus worden afgesloten.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het afgelopen jaar, dat zich altijd en elk jaar weer kenmerkt door vallen en opstaan, tegenslag en meevallers, winst en verlies, komen en gaan en waarvan we niet, kruipend of in volle vaart de eindstreep hebben gehaald. </span></span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het afgelopen jaar, dat altijd achteraf nooit het jaar is geworden dat je aan het begin voor ogen had, vraagt om een definitieve beoordeling, een streep eronder of erdoor. </span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hoogtepunten, dieptepunten en doden worden geteld, rampen vergeten en oude wijn wordt in nieuwe zakken gegoten, met maar een doel: </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar wordt alles anders.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar beginnen we plenair. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar gaat niemand scheiden, gaat er niemand dood en wordt er niemand ziek. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar drukt er niemand op het rode knopje en valt er weer geen bom.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar blaast niemand zich op in Afghanistan, Irak of Zweden.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar komen er snoepjes uit pistolen, geweren en kanonnen.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar is AIDS iets van vroeger. Net als dictatuur, genocide en Berlusconi.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar wordt de georganiseerde misdaad afgeschaft en de ongeorganiseerde methodisch onderbouwd. Evidence Based. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar zijn er geen files en rijden treinen, trams en bussen gewoon op tijd. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar blijken alle hangjongeren ineens ook gewoon te kunnen zitten, staan, lopen en normaal Nederlands te kunnen spreken. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar wordt Leerplicht afgeschaft want leren is een recht en geen plicht. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar mag er weer gerookt worden in kroeg, restaurant en elke andere openbare gelegenheid, niet-rokers krijgen Zwitserland, Limburg en Friesland. </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar valt het kabinet en blijkt het kapsel van Geert Wilders een toupet gemaakt van yetibalzakhaar . </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar wijzen we niet meer met onze vingers naar de ander. If you can’t beat them, join them.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar doen we weer normaal.</span></span></span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar denken we zelf na.</span></span></span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"></span>Volgend jaar hoeven we nergens meer mee af te rekenen.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgend jaar wordt alles anders, goed, beter, best.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">2010 was het laatste kutjaar.</span></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-76780092250011313662010-12-08T02:32:00.000-08:002010-12-08T02:37:24.870-08:00Poezie.<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Als ik iets mocht veranderen zou ik wel willen dat</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik een dier kon wezen en het liefst werd ik dan kat.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Maar</span><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span></span></div><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"></span><br />
<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik ben te groot voor etensbakjes</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en te groot voor schoot</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik kan niet spinnen, niet miauwen </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en ik ben niet rood.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Of wit of zwart of vol met vlekken</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en ik eet geen brokken</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ook wil ik van m'n leven geen</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">nat voer naar binnen schrokken.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik doe mijn plas niet op de bak</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik kan ook niet goed graven</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik speel niet met een speelgoedmuis</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">heb niet de mensch als slaven.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ben niet zo goed met personeel</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">daarvoor ben ik te lief</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik jat niks van het aanrecht af</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">dus ik ben ook geen dief.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Aaibaar ben ik amper </span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik heb geen dikke vacht</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik heb geen snor en ook geen staart</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en zie slecht in de nacht.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik loop niet op vier poten</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en ik lig niet in een mand</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ik drink niet uit een bloemenvaas</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en bijt niet in je hand.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik leg geen dode vogels</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">als cadeautjes op de mat</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en daarom ben ik niet geschikt</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">voor ’t ambacht van De Kat.</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Moraal:</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Een mens die als een poes doet is b</span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ij voorbaat geestelijk ziek</span></span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Die moet opgesloten i</span></span><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">n een rusthuis of kliniek.</span></span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-19960738085287109372010-12-05T06:28:00.000-08:002010-12-05T10:56:32.409-08:00miljonairunfair<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor de rijkste uitwas van de Lage Landen wordt tenminste eenmaal per jaar groots en massaal uitgepakt. Voorafgegaand door het feest van het volk kunt u vier dagen later uw hart ophalen en broekriem en teugels laten vieren op en tussen uw eigen niveau: de miljonairfair. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Volgens de site heeft de miljonairfair zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een toonaangevend exclusief samenzijn op een podium van en voor de top van het ab-so-lute luxesegment, tussen genodigden die op zijn minst beroemd zijn in eigen land, europa, de wereld, het universum en daarvoorbij.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">De miljonairfair wordt ieder jaar spectaculair geopend door een, meestal internationale, Very <s style="text-line-through: double;">Impotent</s> Important Person van de categorie has been, schijndood of onderweg naar Sociaal Siberië. Ik neem aan dat ik u niet hoef te vertellen dat deze VIP geen idee heeft wat hij of zij opent, behalve als dit zijn of haar portemonnee betreft. Dan weet hij of zij ongetwijfeld waar hij of zij het allemaal voor heeft gedaan. Maar u, als poldermiljonair, interesseert hem of haar feitelijk geen bitterbal. Maar dat maakt u niet uit en weerhoudt u van niks, u bent entre nous en allemaal stinkend, hemeltergend, wervelend, bodemloos rijk.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ongetwijfeld bent u inmiddels van mening dat ik niet meer of minder kan zijn dan bezeten, knettergek en jaloers. En dat ben ik ook. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik wil ook meer geld dan ik in dit en elk volgend leven op kan maken. Ik wil weten hoe het voelt als een bankrekening zo vol staat dat het niet uitmaakt wat je koopt, aan het eind van de maand heb je, modaal gezien (maar daar doet u niet aan), nog genoeg voor de rest van het jaar.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik wil Marc Jacobs kunnen dwingen tot het maken van dezelfde kleding als dunne mensen dragen, maar dan in maat 52 en hij zorgt maar dat het past én staat. Zelfde geldt voor D<span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;">&G, Galliano, Tom Ford, Karl Lagerfeld, J.P. Gaultier, V&R en Vivienne Westwood.'</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik wil de wereld aan mijn voeten in op maat gemaakte laarzen van Louboutin die wél lekker lopen, in alle kleuren van de regenboog plus alle daarvan af te leiden tinten met hakken van massief goud voorzien van een geheim luikje voor .22 kogels en vervolgens wegkomen met moord en doodslag en oplichting en fraude. Ik wil de autoshowroom binnenstappen met een ton, die ik (omdat ik zo gewoon ben gebleven) bij meerdere banken heb ingewisseld voor 5 en 10 eurocent munten, en daarmee een gepantserd boodschappenwagentje kopen. In een kleur die niet bestaat.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"></span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik wil naar de maan en terug gedragen worden door 21 naakte, nubische negers in een draagstoel van olifantenlullenleer, op een kussen gevuld met het haar van Geert Wilders. Ik wil de baas zijn van dit land, van Europa, van de wereld en Angela Merkel op een orgeltje laten spelen tijdens de zoveelste G20 top met Berlusconi als dansende aap. Ik wil mijn irreële zelfbeeld in brons gegoten terugzien op het Stadhuisplein, gewoon, omdat ik het waard ben. Ik wil kunnen vliegen en ik wil r<span style="line-height: 115%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;">öntgenogen en webschieters </span>en niks meer te wensen hebben en voor altijd, voor altijd, voor altijd blijven leven.</span><br />
<br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif';"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Anyhow: toodle pip en veel plezier op uw feestje. Drink een obligaat glaasje Taittinger 2003 Comtes rosé op mijn gezondheid en vergeet bij het verlaten van de RAI vooral uw eigendommen. </span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-55303193339010522722010-12-03T02:32:00.000-08:002010-12-03T02:35:29.380-08:00Bittere Ern(e)st<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor mijn verjaardag kocht ik van mijn gekregen verjaardagscentjes het boek Mama Tandoori, van de wereldberoemde schrijver Ernest van der Kwast. Ernest kende ik al wel door zijn stukjes, in het lijfblad van de Hogeschool Rotterdam, Profielen. Zijn columns waren en zijn het hoogtepunt in dat sufferdje, net als het examencommissietribunaal, waarbij menig student in het ongelijk werd gesteld en vervolgens van school werd gestuurd of direct in de binnentuin, goed zichtbaar vanachter de grote glazen wand van de kantine, door het hoofd werd geschoten. De kantine alwaar het goed eten is als je op vier poten loopt, waarvan je er een op kunt tillen om tegen boom, paal of broekspijp te plassen, en blaft. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Hook, line and sinker viel ik voor Ernest, met zijn gezicht immer getekend door een driedagenbaard en wenkbrauwen die zo'n beetje elke bestaande gezichtsuitdrukking terugbrachten tot doordringend peinzend met een subtiele hint van verbazing, gecombineerd met een wat naïeve grijns die hem alleen maar leuker maakte.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ernest, zo leek het, kwam elke dag opnieuw uit een ei om de wereld te aanschouwen en te beschrijven, speciaal voor mij. Stiekem droomde ik van een toekomst met Ernest en wilde ik 17 kinderen voor hem baren.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Helaas voor mij dacht Ernest daar blijkbaar anders over. Hij, las ik in zijn columns, had al een vrouw, dus ik bleef achter met mijn fantasieën en zijn geschreven waarheid en kocht zijn laatst verschenen boek. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Toen ik dat uit had wilde ik zijn moeder zijn. Maar die had ‘ie ook al.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ernest kent mij niet, dat heeft hij nooit gedaan en de vraag is of het na deze coming out nog zin heeft. Ons intermenselijk contact is beperkt gebleven tot een retweet en een reply. Het blijft raar dat je iemand zijn leven binnen kunt wandelen en er weer uit, terwijl jouw leven voor de ander niet bestaat. Dat jij de overeenkomsten wel ziet en de ander geen idee heeft. Dat jij weet hoe goed jullie bij elkaar zouden passen en moet toekijken hoe jullie beoogde leven samen wordt opgebouwd en ingevuld door hem en een ander. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ernest heeft geen weet van mijn heimelijke verlangens, genoegens en fantasieën en taalt er ook niet naar deze te kennen of te vervullen. Wat je niet kent, kun je tenslotte ook niet missen. Wel raken.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">@</span><a class=" twitter-atreply" data-screen-name="jippiejeekip" href="http://twitter.com/jippiejeekip" rel="nofollow"><span style="color: #2d76b9; font-family: Verdana, sans-serif;">jippiejeekip</span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Ik ben graag op zaterdag een schattig dingetje. </span><a class=" twitter-hashtag" href="http://twitter.com/#!/search?q=%23metrozehandschoenenindebadkamer" rel="nofollow" title="#metrozehandschoenenindebadkamer"><span style="color: #2d76b9; font-family: Verdana, sans-serif;">#metrozehandschoenenindebadkamer</span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dank je, Ernest. Ik ook van jou.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-79905619399413438462010-12-02T01:31:00.000-08:002010-12-02T01:49:58.396-08:00Er is hoop want ik heb het<div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Er was eens een man van 38 jaar die, na 23 jaar chronisch dronkenschap, besloot niet langer in een waas te willen leven maar open wilde staan voor een nuchtere, keiharde wereld.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">De man trok de stoute schoenen aan en belde met een GGZ instelling gespecialiseerd in verslavingszorg, welke resideerde in een grote havenstad in het zuidwesten van het land. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">De dame aan de andere kant van de lijn had tot drie keer toe hetzelfde verhaal ter bevestiging nodig om zeker te weten dat deze man, die zichzelf durfde aan te melden, een volwaardig lid van de maatschappij was, werkend, wonend, getrouwd en dronken.</span><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">De dame aan de andere kant was enigszins van slag. Het was juist zo leuk om de wereld te redden: ter meerdere eer en glorie van de organisatie werden dak-, thuis, vrouw-, man-, werk-, geld- en waardigheidslozen gered met aandacht, koffie en medicijnen. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">De man aan de andere kant van de lijn wilde alleen zichzelf redden, dat was wel een beetje jammer en ook een beetje raar en ook wel egoïstisch. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Daarop besloot de mevrouw dat een man met zo’n verwrongen wereldbeeld toch wel echt hulp nodig had, schreef de man in en boekte hem meteen in bij een hulpverlener voor 3 intakegesprekken met hoop op een happy ending.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
<span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">In oktober had de man zijn eerste afspraak. Hij moest praten over zijn verslaving, wat hij nooit eerder had gedaan behalve met zijn vrouw, die eigenlijk ook niet met hem praatte maar meer naar hem schreeuwde als ze het weer eens zat was dat hij zat was. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Na 3 intakegesprekken was het half oktober duidelijk: er zou chemisch worden afgekickt op eigen houtje, initiatief en grond. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Er werd afgesproken dat de man zich gedurende 5 werkdagen zou melden bij een andere locatie, dichter bij zijn werk, opdat zijn structuur niet werd doorbroken. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Er gingen weken voorbij waarin de man op de ene locatie gesprekken had met zijn hulpverlener, bij wie inmiddels was doorgedrongen dat de man er niets voor voelde om onder een brug of in een doos terecht te komen, zonder dat er sprake was van chemisch afkicken op de andere locatie. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">De moed zonk de man evenwel niet een keer in de schoenen, tenslotte deed hij wel zijn best en was hij nu niet alleen afhankelijk van de drank, maar ook van de andere locatie. Tot die tijd moest hij er maar het beste van maken en dat vooral met veel bier. Elke dag kon tenslotte de laatste zijn voor de eerste nuchtere en stond in het teken van afscheid nemen van rituelen, patronen en drank.</span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Het is nu drie en een halve maand na het eerste telefoontje van de man. Het telefoontje waarin hij zich aanmeldde om van de drank af te komen. In die drie en een halve maand had hij alles kunnen verliezen, onder die brug terecht kunnen komen of in die doos. Dit is niet gebeurd, er is hoop want hij heeft het. Hoop op doorzettingsvermogen en veranderdrang, motivatie en liefde. Liefde voor het leven, voor zichzelf, voor zijn vrouw. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">In tijden van verandering is hoop alles wat er overblijft. Je kunt niet weten maar slechts hopen dat het meevalt, hopen dat de wereld er niet heel veel anders uitziet, hopen dat je het volhoudt, hopen dat het zin heeft. </span></div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><div class="MsoNoSpacing" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: 'Verdana','sans-serif'; font-size: 10pt;">Drie en een halve maand na het eerste telefoontje wacht de man nog anderhalve week, 5 dagen Librium, het volslagen onbekende en een levenslang gevecht. Nu maar hopen dat het lukt.</span></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-13572766820987930652010-11-28T03:51:00.000-08:002010-12-03T03:36:14.944-08:00.<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vermoeid van lijf en leden, </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">het leven beu en zat,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">liep ik door open weiland,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">door gras (er was geen pad),</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">mijn leven te vervloeken,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">en kreeg spontaan m'n zin,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">door goden te verzoeken,</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">sloeg mij de bliksem in.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Moraal: </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">als u een kort vers schrijven kunt</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">weet: zeven komma's maakt een punt.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-10373207059440708542010-11-08T08:13:00.001-08:002010-11-08T08:13:55.111-08:00Pubers make no Plans<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het voordeel van de puber is dat je ze tot een uur of één in de middag niet hoort, ziet, en vooral: niet ruikt. De puber bevindt zich tot ongeveer dit tijdstip, kan iets later zijn maar niet veel eerder, in het bovengrondse hol dat hij kamer noemt. Daar rust de puber uit van alle opgedane indrukken van de voorgaande dag en de helft van de afgelopen nacht. Indrukken die de puber opdoet beperken zich doorgaans tot het initieren van een shootout op X-box, PS 1/2/3 of Wii, die de puber altijd overleeft, afgewisseld met het opstellen van zijn eigen ava in FIFA 11 waarbij de puber altijd het winnende doelpunt scoort. Al jaren sluimtert de vraag waarom hij niet al bij geboorte is weggekaapt door Barcelona, Inter of het leger. Dan was hij vast nu al een man geweest. Maar dit terzijde. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Andere opgedane indrukken van de puber zijn het bij nacht en ontij onderhouden van een sociaal netwerk zonder dat hiervoor hoeft worden beschikt over verbale en non-verbale gesprektechnieken. Typen met twee vingers is genoeg en taalfouten zijn boem lauw. De hoeveelheid taalfouten is zo schrikbarend dat je je afvraagt waarom hij nog naar school gaat. Evenwel besluit je school hier niet mee te confronteren, voor je het weet krijg je te horen dat ze je mening delen en krijg je 'm mee naar huis. Dan heeft iedereen zijn zin behalve jij. Waarmee ik, net als hij, school zijdelings bij de opgedane indrukken betrek, evenals je spullen opruimen, douchen, huiswerk maken en naar je ouders luisteren. Met een koptelefoon op.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Het is dan ook niet meer dan logisch dat de puber voldoende tijd krijgt en inruimt voor zijn verwerkingsproces, en zo hebben wij al menig zondagochtend voor onszelf. We lezen de krant, drinken een kop koffie en we wachten. Jarenlang hebben we gewacht tot we er eens niet om 6 uur uit hoefden, nu wachten we tot we terug in de tijd kunnen gaan om gezamenlijk te ontbijten. </span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Wat de puber betreft is dat er niet meer bij. Ergens tussen tafellaken en servet wordt een zwartgeblakerde croissant voorzien van 3 plakken kaas en al lopende van kastje naar muur wordt deze, uit het vuistje, opgegeten. Uit de koelkast wordt blind iets te drinken gepakt, waarbij we ons gelukkig prijzen dat een bierflesje aan je mond zetten altijd nog glas en kroonkurk als wake up call kent. Het tikken van het pubergebit tegen het glas van het flesje sommeert ons hem te sommeren onmiddellijk iets anders te pakken. Wat hij ook doet, want geheel bewust was de actie niet. Hopen wij. Het pak melk wordt tussen neus en lippen door aan diezelfde lippen gezet en vervolgens, maar dat zien wij pas later, leeg weer tot de koelkastinventaris gevoegd. Grommend en mompelend pakt de puber een deel van de krant en gaat drie kwartier op de wc al zuchtend, steunend en kreunend de krant oplezen. Alsof dat wat er in staat anders niet waar zou zijn. </span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Enigszins gelaten besluiten we dat de dag al zover gevorderd is dat iets ondernemen bijkans een hachelijke onderneming op zichzelf aan het worden is. Het is duidelijk, onze timelines lopen niet synchroon. Hij zit niet in de onze, wij niet in de zijne. Zodra er een puber in je huis komt wonen weet je dat alles ooit geschreven over parallelle universa en zwarte gaten op waarheid berust en dat er leven elders bestaat. Nou ja, léven.. bij pubers is life helemaal niet what happens while you're busy making other plans. Pubers make noise, pubers make dingen kapot, pubers make their mums belachelijk, Pubers make out. Maar pubers make no plans. </span><br />
<div class="component" jquery1287911717447="65"><div class="related-tweets" data-related-annotations="jippiejeekip" data-related-group-name="TweetsFromUser" data-related-impression-id="1287912793674-54918908-28580853234"><br />
<div class="stream-item"><div class="more"><div class="tweet-row"></div></div></div></div></div>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-41237809636752709702010-11-08T08:06:00.000-08:002010-11-08T08:06:08.004-08:00Net Niet<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Dat je alles kunt maar vanalles niets doet <br />
Dat je dat wat je doet omdat het móet <br />
Dat je niet kunt kiezen en daarom maar láát <br />
Dat je niet kunt komen omdat je al gaat <br />
Dat het altijd te laat is en nooit eens te vroeg <br />
Dat te weinig te veel is en te veel nooit genoeg <br />
Dat je terug wilt naar de maat 38 die je toch al nooit kon dragen <br />
Dat je antwoord krijgt op dingen die je helemaal niet wilde vragen <br />
Dat nee nee is en ja ook nee is <br />
Dat niemand normaal doet maar je weet niet wat er mis is <br />
Dat je vandaag 36 bent en gisteren nog 11 <br />
Dat je geen invloed hebt op alles want alles doet het zelf <br />
Dat je valt op de grond en je knie doet heel veel pijn <br />
Dat je koekjes, je doekjes, je kusjes al op zijn <br />
Dat je hart niet altijd zegt welke weg je moet inslaan <br />
Dat je verstand voor je hart niet langer meer kan instaan <br />
Dat je neusbulken opeet en dat iemand dat ziet <br />
Dat de finish in zicht is maar je haalt het Net Niet.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-21322377404732706042010-11-08T08:04:00.003-08:002010-11-08T08:04:55.386-08:00Weenmoed<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ik werd vanmorgen wakker en de weemoed sloeg genadeloos toe. Er zijn mensen die menen dat je weemoed kunt plannen door het op te roepen wanneer je naar een foto kijkt, of een muziekje luistert, of gewoon de klink van je voordeur in een bepaalde hoek bekijkt en dan lijkt het net alsof je daar weer bent waar je toen ook was waar de klink van de voordeur, verdomd zeg, ook zo stond, en wat was het daar toch leuk.. <br />
<br />
Nee. Echte weemoed laat zich niet dwingen, weemoed voor gevorderden zoekt jou op en vind je. Ware Weemoed Wacht. Op momenten waarop je er het minst op bedacht bent, bijvoorbeeld als je bij de Gamma staat en de blauwe verf is in de aanbieding, en je waant je weer in diezelfde Gamma maar dan 4 jaar eerder, toen je ook verf nodig had en diezelfde blauwe verf ook in de aanbieding was, en je reikte naar een emmer, overdreven hysterisch lachend omdat je eindelijk iets constructiefs voelde nadat je al een half uur in elk gangpad ruzie had gemaakt met je man, kind en ander winkelend publiek, maar je bleef haken met de mouw van je spijkerjasje achter het aanbiedingsbordje en de emmer vloog door de lucht en landde op de vloer, uit elkaar spattend voor de voeten van wat ooit je liefdesbaby was, en in slow motion zie je de blauwe verf anderhalve meter omhoog spatten en je denkt even dat je op Hawaii bent maar dat ben je niet, je bent in de Gamma en je kind is blauw. <br />
<br />
En je weet niet of je moet lachen of huilen, maar je lost het op door je kind bij de haren door de Gamma richting uitgang te sleuren, al roepend 'rennen, voordat Gargamel ons vindt!' En je echtgenoot sjokt gelaten achter je aan, zich weer afvragend waarom hij nou eigenlijk van jou houdt en wat de toegevoegde waarde is van houden van, hechten aan, vrouwen in het algemeen, getrouwd zijn en kinderen hebben en wat er ook alweer mis was met het slechts hebben van een koelkast vol met bier, een kat, beduimelde vieze boekjes en een rubberen opblaaspop.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-51259908411283226602010-11-08T08:04:00.001-08:002010-11-08T08:04:08.777-08:00Puberruil XL<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Na alle stadia van weemoed te hebben doorlopen legde ik me erbij neer. Er was geen weg terug meer, zelfs al zou ik 'm onder z'n knietjes afzagen, daar werd ie echt niet minder puber van. Kleiner, ja, dat wel. Maar minder puber, nee, dat niet. <br />
De mannelijke puber (homo masculinus adolescentus brutalis giganticus) kent vele gezichten, met een grote gemene deler: de vlassige snor en de jeugdpuist. <br />
De mannelijke puber wordt in het geheel niet gehinderd door enige vorm van bescheidenheid. Hoogmoed, ijdelheid en grootheidswaanzin zijn volkomen geintegreerd in het dagelijks functioneren van de mannelijke puber. Net als zweetlucht. <br />
De investering van de ouders van de mannelijke puber komt in de puberteit tot volle wasdom en werpt zijn vruchten af: ouders zijn een noodzakelijk kwaad en voorzien in wekelijkse behoeften als schone kleren, warm water en tandpasta, en in dagelijkse behoeften als pizza, chips, ijs, chocola, drop, patat, cola, energydrank en als je mazzel hebt sigaretten en bier. <br />
De laatste twee zijn voor de startende puber bij wet verboden. Hierdoor wordt de puber eveneens niet gehinderd. Alles wat de ouder niet met lijf, leden of 7 hangsloten beschermt eigent de mannelijke puber zich toe. De mannelijke puber verrijkt zich vervolgens met nog meer chips, cola, energydrank, pizza en als je pech hebt, sigaretten en bier. <br />
<br />
Het hebben van een kind is als het spelen van een potje twister: vanaf het begin wring je je in allerlei bochten om, als ouder, je kind op te voeden tot een sociaal, evenwichtig, beleefd, creatief, zorgzaam, slim, goedgekleed, welriekend, individualistisch menselijk wezen. Dit kost tijd, moeite en veel, heel veel geld en geduld. <br />
Om de puberteit door te kunnen komen zorgt de natuur ervoor dat je, vanaf de geboorte van je aanstaande mannelijke puber, voorzien bent van de realiteitszin van een waanzinnige. Dus ben je blij met een lachje, een eerste woordje, een klef kusje of het allerlelijkste knutselwerkje (5% papier, 95% lijm), voor mama, voor moederdag. <br />
<br />
In de hoop dat alles niet voor niets is geweest graaf je je 10, 12 jaar later een weg naar China op zoek naar de herinnering aan dat leuke, intelligente, zorgzame, sociale maar vooral welriekende, goedgeklede individu dat je bij de geboorte voor ogen had, waar je jouw eigen leven en (wel)zijn voor hebt opgeofferd, de oudedagsvoorziening van vlees en bloed, maar er is alleen maar wanhoop, en weemoed.. <br />
Een puber is een yahtzee enen, een spelletje poker met je huis, pinpas en humeur als inzet, een potje mens erger je niet voor vergevorderden, ga direct naar de gevangenis, ga niet langs start, u ontvangt geen 20.000 euro. <br />
<br />
<br />
Ruilen? Ik hoef er niks voor terug.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-46800646388086741922010-11-08T08:02:00.001-08:002010-11-08T08:02:56.142-08:00Niks te danken<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Vandaag stond er in het AD, of eigenlijk OP het AD gezien het feit dat het de voorpagina betrof, het volgende: <br />
<br />
"'Kwetsbare mensen' als ouderen, zieken en dikkerds kunnen in deze warme periode gezondheidsrisico's lopen'. <br />
<br />
Nu is het geen geheim dat ik behoor tot het van nature retegezellige, bourgondische, door photoshop niet meer recht te breien en uit leukeklerenland verbannen klootjesvolk van de dikke mens. Mijn gewicht? Pakembeet (en doe dat nou eens, je weet niet wat je meemaakt) 125 kilo. Schoon aan de haak, of, voor wie er niet van houdt, vies aan de haak. <br />
<br />
<em>(niet gehinderd door wat anderen van mij vinden maar ook niet te beroerd jullie mijn leuke kanten te onthouden: behalve weliswaar (veel) (te) dik ben ik bij mijn geboorte opgeleukt met een sprankelende geest (IQ 133, waarbij ik, nu mijn gewicht geen geheim meer is, ook maar geen geheim maak van mijn intelligentie en eraan wil toevoegen dat ik de test In Het Engels heb gemaakt), gezond ziek gevoel voor humor en een warm hart. Wie het wil, mag het hebben, er is genoeg.)</em> <br />
<br />
Bij monde van het AD artikel(tje) adviseerde het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu mij, als dikkerd, vervolgens om tenminste 2 liter vocht per dag te drinken, inspanning te vermijden en in de schaduw te blijven tussen 12 en 16 uur. <br />
<br />
Doorgaans wars van enige inspanning, met een natuurlijke drang tot overmatig nuttigen van spijzen en dranken en voorzien van een heel groot lichaam waar heel veel huidkanker heel makkelijk een plekje kan veroveren leek mij dit advies best logisch en niet al te lastig op te volgen. <br />
<br />
Het AD artikel(tje) ging vergezeld van een foto waarop gezonde dunnerds praktisch nakend op een voor veel geld gehuurd strandbed ogenschijnlijk onbeschermd genoten van zon, zee, zand en strand. Voor deze gezonde, dunne mensen gold het advies dus duidelijk niet. <br />
<br />
Lieve, onkwetsbare, jonge, gezonde, misschien van nature niet zo gezellige, verminderd bourgondische, slablaadjes ontledende dunnerds, voor wie altijd iets te vinden is in leukeklerenland: ook jullie drogen uit. Ook jullie vallen flauw. Ook jullie verbranden. Daarom adviseer ik jullie met liefde het volgende: <br />
<br />
Drink tenminste 2 liter water per dag, <br />
ga uit de zon tussen 12 en 16 uur en <br />
vermijd overmatige inspanning. <br />
<br />
Graag gedaan.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-20895233310757813332010-11-08T08:01:00.000-08:002010-11-08T08:01:17.135-08:00If it ain´t broke..<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Zoals elke woensdag begon ook deze dag als mijn wekelijkse vrije dag, de dag waarop ik meer afspraken inplan dan dat ik op een werkdag doe. Hedenmorgen was gereserveerd voor en door Garageman, ter meerdere eer en glorie van de Volvo 740 Station waar ik mezelf en anderen in rondrij. <br />
Hoewel niet écht nodig (als een auto start, rijdt en op tijd kan stoppen en dat alles zonder onderweg onderdelen te verliezen dan lijkt mij dat ie het doet) stond op <strong>mijn </strong>programma een nieuwe kilometertellerkabel en een vluchtige blik op de vlotter van mijn bezinetank. Vluchtig, want duur en benzine vervliegt tenslotte snel. Vluchtig, met de snelheid waarmee Garageman mijn auto zou repareren zit zo'n kabel er tenslotte zo in. <br />
Met blij gemoed vertrok ik vanmorgen over besneeuwde paden en lanen richting Hillegersberg, om Garageman werk te verschaffen en mijn auto een nieuwe KMTK (KiloMeterTellerKabel). <br />
Het al rijdende het juiste adres intikken op de TomTom met in mijn kofferbak een 18-wheeler was best een behoorlijke uitdaging, maar geen probleem. <br />
Gelukkig wist half Nederland niet meer hoe hun auto te besturen en reden we in kolonne over A15 en A16 en namen drie kwartier later en nog steeds blij van zin afslag 27 richting Hillegersberg. <br />
Stapvoets reden wij allen vervolgens van stoplicht naar stoplicht. Met koppeling, rem- en gaspedaal op standje Stop And Go bereikten wij, ik en mijn auto, al glijdend en vooral vermijdend de in een ondergesneeuwde woonwijk liggende garage. <br />
Het ongetwijfeld aangeboden kopje koffie indachtig stapte ik uit mijn auto, trok decolleté en gezicht in de juiste plooien en stapte naar binnen. <br />
Op het programma van Garageman stond in elk geval geen goedemorgen. Op de blaf wat ik kwam doen vertelde ik Garageman vriendelijk dat ik een afspraak had, hedenmorgen, en keek om me heen waar a. koffieautomaat, b. toilet en c. leesmap zich bevonden. Die bevonden zich niet. Garageman graaide naar mijn sleutels en vertelde mij dat er ongetwijfeld vandaag nog naar mijn auto zou worden gekeken, maar dat het wel even kon duren voordat ik mijn auto weer in mijn armen mocht sluiten. Ongetwijfeld bleu van blik vroeg ik of de mogelijkheid er misschien was dat een en ander vandaag kon worden gemaakt. Het was duidelijk dat Garageman niet van uitdagingen houdt, maar van problemen, en ik was er een. <br />
In de categorie Uitdagingen scoorde Garageman met zijn mededeling mij vandaag tenminste te béllen op zijn eigen cijferlijst ongetwijfeld een 10. En zo stond ik weer buiten. <br />
In Rotterdam ain´t no such thing as a middle of nowhere, dus vol goede moed ploegde ik op mijn katoenen All Stars door de sneeuw op zoek naar vervangend vervoer, geregeld door de RET. <br />
Bus 35 bracht mij naar station Alexander maar was in elk geval warmer dan het bushokje. Ik stapte in, hield mijn OV-chipkaart tegen de lezer en bleef haast dood van de alvast voor het geval u niet uitcheckt, afgeboekte 4 euro. <br />
In de bus bedacht ik me dat ik wel naar de stad kon gaan, om de tijd te doden. Garageman ging mij tenslotte bellen, en dan was ik min of meer in de buurt. Meer min dan meer, want het volgende dat ik me bedacht was dat mijn telefoon, waarop Garageman mij ongetwijfeld heel snel ging bellen, thuis was achtergebleven. Prima, ik veranderde meteen mijn plannen, anticipeerde direct op de situatie en besloot op Alexander over te stappen op de Metro richting Beurs. Vanaf Beurs was het een eitje naar Zuidplein en vanaf Zuidplein zou bus 68 mij naar Heijplaat brengen, naar Huis. <br />
In Metro 1 was blijkbaar van alles mis met de Warmco, ik had beter kunnen gaan fietsen. Fietsen maakt warm, stilzitten of -staan in een koude metro maakt heel, heel koud. In Metro 2 was blijkbaar van alles mis met de Koelco, wat op zich niet erg was want inmiddels was ik bewegingsmoe en stilzitten of -staan was in M2 het meest verstandige, na doodliggen. Maar daar had ik geen zin in. <br />
Op Zuidplein, 1 bus en 2 metro's verder, moest ik wachten op bus 68. Bus 77 kwam ondertussen 3x voorbij, bus 66 2x en bus 44 om de 3 minuten, maar die moest ik allemaal niet hebben. <br />
Bus 68 kwam en nam mij liefdevol en precies op temperatuur op in haar warme schoot, als ware het een baarmoeder. En toen was ik thuis. Eindelijk thuis. Het was inmiddels 2 uur later, maar ik was thuis. <br />
Het vooruitzicht mezelf te troosten met heel veel toegevoegde suikers, kleurstoffen, smaakstoffen en koolhydraten onderwijl al opwarmende de krant lezend in afwachting van Het Telefoontje Van Garageman werd in een klap genadeloos teniet gedaan omdat mijn huissleutel was achtergebleven bij Garageman, gebroederlijk schurkend tegen mijn autosleutels (mijn huissleutel, niet Garageman). <br />
<br />
Moraal: If It Ain't Broke, Don't Fix It.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-15072104248534960342010-11-08T07:56:00.001-08:002010-11-08T08:07:48.818-08:00Ik ook van mij<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Lekker vroeg wakker én opgestaan verveelden ik en mijn echtgenoot ons gedurende een drietal uren met krant, koffie, sigaretten, teevee en een Loeiende Loetje Want Krols. Uiteindelijk vervelingsmoe taaiden we vervolgens af richting stad. Doel van deze missie was de markt, en tot dan tenminste 15 minuten de tijd om onze nieuwe, vers ingebouwde, I-podready autoradio te slopeh...testen. <br />
So far so good, eenmaal onderweg besloten we dat het misschien toch wel leuk was om even bij H** R******** langs te gaan, onlangs failliet verklaard en in onze herinnering goed voor een leuk meubelstuk of twee, als ook de niet van echt te onderscheiden maar veel betaalbaarderdere replicabooglamp (origineel 1250, bij HR 198 en wie het origineel niet helemaal recht op z'n netvlies heeft ziet het verschil echt niet. Niet echt.). <br />
Naar binnen gelopen om in de winkel tot de ontdekking te komen dat de mevrouw die het faillissement uitvoert alle meubels die zij blijkbaar bij eerdere faillissementen heeft overgehouden heeft toegevoegd aan de reeds uitgedunde eigen collectie van H** R********. De beide banken die de keuring doorkwamen werden respectievelijk door hem afgezeken als het om de mijne (een bruine, leren) ging, en door mij als het om de zijne (een zwarte, leren) ging. Ergo, dit ging nergens heen waarop we vervolgens besloten zelf maar weg te gaan. <br />
De Hij van ons twee had al enige tijd de onbegrijpelijke behoefte aan onderbroeken mét elastiek en wist de Zij van ons twee (dat is de Ik, voor U, Lezer dezes) te vertellen dat bij V&D op Zuidplein al het ondergoed met elastiek en pijpjes voor de helft weg ging en V en D maakt twee dus lieten we de markt links én rechts liggen, op weg naar onderbroekenlol. Die was er gauw vanaf want V en D blijft één en de aanbieding gold niet in deze vestiging. Hierop maakten wij wederom een omtrekkende beweging en liepen richting Dudok voor lunch. <br />
Dudok zat vol met mensen die we niet kenden, dus besloten we om binnendoor via de andere in-uitgang de Meent op te leuken met onze aanwezigheid, op weg naar Little Italy. <br />
Little Italy verkoopt alleen maar Italiaanse producten, daarom heten ze in elk geval Italy. Little, omdat ze een winkel zijn en geen land, vermoed ik. <br />
Aangesloten in de rij voor de vleeswaar wachtten wij netjes onze beurt af. Het was druk, en daar waar verleden week de rij bij de vleeswaar leek te beginnen, was nu niet duidelijk of de kaas de te kiezen kant was of dat willekeur gold. In elk geval waren wij derde, in die niet al te duidelijke rij. Nummer één was een blonde mevrouw, met een kind dat leek op een Mees, Ties of misschien wel een Tijl, Sem of een Julius. Deze mevrouw had vleeswaar kopen blijkbaar als hobby en/of therapeutische dagbesteding en bestelde zo ongeveer van alles 'een onsje of twee, apart verpakt in porties van 1 gram'. Nadat deze mevrouw bijna het hele assortiment had besteld met een totaalgewicht van een kilo of 7 in plakjes van 10 gram apart verpakt ontdekte ze nog een onbestemde hamachtige vleeswaar. Een vleeswaar die zij zo niet thuis kon brengen dat ze de Italiaanse eigenaar van de Italiaanse supermarkt Little Italy vroeg: 'die ham daar, is dat een Spaanse?' <br />
Nooit was een volle winkel plaatsvervangender schaamtevol. <br />
Mevrouw droop af, andere mevrouw kwam op. <br />
(NB. Little Italy is een kleine supermarkt die doorgaans wordt bezocht door Mijzelf en mijn Hij en verder door de gemiddelde Schiebroekse Kleiwegkakker, de Binnenstad Bobo, de Blijdorpsche Beau (Heau) Mo(nde) en het Hillegersbergsche BMW X5 Gezin, 1 vader, 1 moeder, 1 jongen, 1 meisje, 1 labrador. In die volgorde, en die hond is een educated guess want niet mee want niet toegestaan in de winkel) <br />
De mevrouw, type unisex trainingspak/winterjas/spijkerbroek/kapsel, hij/zij fiets-met-trapondersteuning, hem-en-haarhanddoek (hij blauw, zij roze), deed haar bestelling waarna nog slechts een heer zich voor ons bevond en daarna kwamen wij. Dachten wij. Gelukkig, want het zou maar saai zijn als je de beurt kreeg die je daadwerkelijk was toebedeeld, was daar 1 vader, met 1 vrouw, 1 zoon en 1 dochter, welke laatste met een stok op de glazen vitrine aan het rammen was. Pedagogisch overduidelijk niet onderlegd wist de vader zijn dochter liefdevol tot de orde te roepen en verzocht 'Maadje' (naar later bleek Madelief voluit) vriendelijk op te houden met het slopen van de vitrine. Maadje vond dat niet zo nodig, waarop de vader, blijkbaar gegeneerd door de larf die zijn vrouw toentertijd zo graag wilde, het nodig vond aan de beurt te zijn. De beurt die hij thuis na de geboorte van Maadje blijkbaar niet meer heeft gehad, zo graag wou ie m hier. <br />
Hierop gaven zowel de heer voor mij in de rij als ikzelf aan dat als het om beurten ging, de vader wat ons betreft in de gevangenis mocht en niet langs start. Hierop draaide de nog niet weggelopen en blijkbaar wel zin in een relletje hebbende unisexmevrouw zich naar mij toe en gaf aan dat de heer voor ons nu aan de beurt was, maar zij wou zich er verder beslist niet mee bemoeien. De heer voor ons gaf aan dat hij aan de beurt was, ik gaf aan dat ik dat wist, de mevrouw die zich er niet mee wilde bemoeien ging helemaal los op waar zij blijkbaar helemaal geen idee van maar wel zin in had en ondertussen deed De Vader zijn bestelling. Hierop keek ik naar mijn echtgenoot, die meer voeling met de wijn rechts van hem had dan met mij en mijn weinig relativerend vermogen links van hem en stelde voor dat wij onze gedroogde pasta's zouden afrekenen en vertrekken. Aldus gingen wij. <br />
Ondertussen had ik honger gekregen, en omdat ik net een Gremlin ben maar dan eentje die je voorál moet voeren na twaalven werd ik sjaggerijnig en op weg naar de Kaas van Willem ontaarde mijn sjaggerijn in een ouderwets en ordinair stukje straattoneel, waarna ik boos links ging richting koffie en UEB, en hij boos rechts richting Kaas van Willem. <br />
In de UEB gooide ik in 3 nanoseconden een grote cappuccino naar binnen, rekende 3 euro en 30 cent af (dat zijn 10 Nespressocupjes, dankuwel) en liep naar mijn auto terug. Daar aangekomen stond mijn Hij tegen de auto aangeleund. Zonder Kaas van Willem, want ik had het geld, en mij was ie dus al kwijt. Blij met mezelf vertelde ik dat ik hém wel had zien voorbijlopen, vanachter mijn grote cappuccino in de UEB, waarna ik minder blij tot de ontdekking kwam dat mijn werktelefoon, waarmee ik soort van stiekemachtig mijzelf en mijn auto had aangemeld bij de parkeermeter, ontbrak in mijn tas en mijn leven. Helemaal niet blij meer maar overtuigd van mijn eigen leed snikte ik hysterisch huilend dat het leven geen zin meer had en dat alles kwam door hem. <br />
Zonder telefoon, zonder kaas, zonder bank, zonder salami/Mortadella/Prosciutto Daniele/Parmezaan/BuffelMozarella en zonder doel maar met ruzie en voor minder dan de helft on speaking terms reden we richting Maastunnel, Waalhaven, Heijplaat, Huis. <br />
<br />
Gelukkig deed de autoradio het nog.</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-5106180351058520792010-11-08T07:55:00.001-08:002010-11-08T08:35:18.895-08:00On the road again<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">In het holst van de nacht ging voor de verandering mijn wekker weer eens en omdat mijn wekker zich nog net niet aan gene zijde, maar evenwel toch flink ver weg bevond voelde ik mij genoodzaakt op te staan, op de tast op weg naar het luidkeels en zeer verontwaardigd klinkende stuk plastic. <br />
Eenmaal wakker en de wekker alsnog naar gene zijde gemept besloot ik opgestaan te blijven en van de nood een deugd te maken. Routineus draaide ik mijn volledige ochtendprogramma in het daarvoor bestemde en benodigde aantal minuten af. Ik had er zin in: om 6.30 uur stond ik onder de douche en wist deze in luttele minuten min of meer schoon en fris, ingezeept, afgespoeld, drooggewreven en aangekleed weer te verlaten. Ik kneep de tube Elmex leeg in mijn mond, spoelde met water als ware het wijn en was klaar om de wereld tegemoet te hijgen. <br />
Het klokje van de oven gaf inmiddels 6.45 uur aan en minus de 3 minuten die hij/zij/het voorloopt was ik dus in 12 minuten klaar. <br />
De hond stond al blij kwispelend bij de voordeur en teruggekomen van het obligate rondje boom-veldje-boom restte mij nog het bij elkaar graaien van mijn ontbijt en lunch (kaas, crackers, eierkoek, mueslireep en sultana's), het uit bed schreeuwen van mijn liefhebbende echtgenoot en het krabben van mijn auto. <br />
Het was 7.05 en ik was op weg om de tegoedbon die ik met eerder opstaan had gewonnen in te wisselen. Bij de pomp. Ik ging tanken. <br />
Nu is tanken voor de gemiddelde autobezitter een noodzakelijk iets dat zich, afhankelijk van hoe zuinig je auto is, meermaals per week herhaalt. <br />
Omdat mijn kilometertellerkabel het weer doet maar de vlotter van de benzinetank het nog nooit gedaan heeft rij ik op dagteller en intuitie, en vooral die laatste is als het gaat om iets dat kan verdampen, behoorlijk beroerd. Veiligheidshalve gooi ik er driemaal daags een liter bij, want je weet maar nooit, stilstand is achteruitgang en langs de kant van de weg sta je voor lul of met een beetje pech rijdt een lul dwars door jou heen de vangrail in en dat is het me allemaal niet waard. Vooral de factor Voor Lul Staan Langs De Snelweg Zonder Benzine is van doorslaggevende aard en daarom: tanken. <br />
Omdat ik nog altijd denk dat tanken heel veel tijd kost plan ik zulks doorgaans óf heel zorgvuldig, óf ik benut de gewonnen tijd wanneer ik onverwacht eerder uit bed ben gevallen. <br />
Bij het onbemande Shell tankstation, 11 cent korting, gleed ik (want wederom nog steeds glad) richting pomp 4, alwaar ik, vertrouwend op mijn kunde, geduld en dus een goede afloop, uitstapte en mijn benzinedopklepje met de zwaai van een routinier openklapte. <br />
Daar houdt het doorgaans ook meteen mee op. De routinier in mij kan niet verder dan iets dat vanzelf open kan, ook open krijgen. Helaas is mijn tankdop van een ander niveau en profileert deze zich afwisselend als meegaand, uitdagend of erger. Vandaag viel in die laatste categorie. Ik stak de sleutel in mijn tankdop en draaide deze naar links. Er gebeurde niks. Ik draaide de sleutel naar rechts. Er gebeurde niks. Ik draaide mijn sleutel weer naar links, naar rechts, naar links. Het leek de tweede kamer wel, daar zit ook links en rechts en beiden doen niks. Ik draaide aan de dop, en kwam tot de conclusie dat als ik mijn sleutel naar links draaide, de dop muurvast zat. Geen beweging in te krijgen, dus in mijn simpele beleving stond Links gelijk aan Op Slot. Ik draaide mijn sleutel naar rechts en draaide aan de dop. Hoewel de dop logischerwijs want naar rechts nu Van Het Slot zou moeten zijn was dit niet het geval. Oh, er was absoluut beweging in mijn dop, een niet te weerleggen feit. Zoveel beweging dat mijn dop inclusief autosleutels zich al draaiende een weg baande door vel, vet en pezen van mijn rechterhand. <br />
Dit herhaalde zich nog een paar keer. Links, Rechts, Op Slot, Of Toch Niet. Ik wist het niet meer en was de wanhoop nabij. Zo ook de redding, dacht ik. Naast mij, bij pomp 3, stopte een groene Volvo, een broeder maar dan jonger, met hierin een gedistingeerde heer. Ik voelde meteen een band. Snikkend draaide ik mijn sleutel en mijn dop van links naar rechts, in en uit mijn linkerhand, en ik zag mezelf al Voor Lul Staan Langs De Snelweg Zonder Benzine. Snikken werd meedogenloos en gierend zwelgen in mijn enorme leed, waarop de man niet anders kon dan constateren dat 'het' niet lukte, en mij dit ook vroeg. 'Wil het niet lukken?' Zei de man, waarop ik met betraande ogen mijn blond wapperend haar uit mijn gezicht streek en met een snik in mijn stem zei dat het inderdaad niet zo best ging, nee. <br />
Ik moet echt een lelijke huiler zijn, want de man boog zich naar zijn eigen Volvo, tankte deze af, stapte in en reed weg. <br />
Niet gehinderd door een laag zelfbeeld wist ik mij bevestigd in mijn vooroordelen over mannen die wel oplossingsgericht kunnen dénken, maar de bijbehorende handelingen vaak vergeten, niet weten of gewoon niet kunnen verrichten en gaf mijn ouwe, grijze aquarium een enorme rotschop tegen z´n kont en het commando ´LOS!´, waarop de schat onmiddellijk gehoorzaamde en de benzinedop als een ongeleid projectiel op mijn voeten liet vallen. 20 minuten later, 3 liter benzine rijker en het risico Voor Lul Te Staan Langs De Snelweg Zonder Benzine met 100% teruggebracht naar 0 voelde de weg weer geheel van ons. <br />
<br />
'On the road again <br />
Goin' places that I've never been <br />
Seein' things that I may never see again <br />
And I can't wait to get on the road again' <br />
<em>(willy Nelson, On the Road Again)</em></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3949721359772554700.post-10270382398003840942010-11-08T07:54:00.000-08:002010-11-08T08:34:48.848-08:00Just not that in to me<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Voor wie denkt dat ik echt niks beters te doen heb dan vanuit hyves de wereld te omarmen: jullie hebben allemaal gelijk. Ik heb geen leven en hoef er ook geen. Werk, gezin, school, vrienden, familie, boeren, burgers, buitenlui en goeie sex: wat mij betreft helemaal niet nodig en nergens goed voor. Kost tijd, kost geld, kost energie en je bereikt er maar een klein publiek mee, en met een groot deel van dat kleine publiek wil je zowiezo geen sex. <br />
Met bloggen, daarentegen, bereik ik in één keer op z'n minst 88 mensen. Tot vanmorgen. <br />
Om alle waarderende reacties en het digitale applaus in ontvangst te nemen voor mijn laatst geschreven blog (gister) logde ik vanmorgen, zojuist dus, weer in op mijn hyvespagina. <br />
Ik las de enige reactie en had ineens en wederom tijd over. Die tijd ging ik nuttig besteden door andermensch' bloggen te lezen en de onlangs op hyves geplaatste foto's van die anderen te bekijken in de hoop aanknopings- en/of herkenningspunten te vinden, wat overigens niet zo goed lukte want niemand blijkt meer te lijken op de persoon zoals ik hem of haar heb leren kennen. Niemand is meer 6, of 17, en alle in de tussentijd gekregen kinderen zitten op z'n minst al op de basisschool of hebben in het ergste geval zelf al kinderen. <br />
Een beetje digitaal hangend, chillend in het parallel universum dat Hyves in feite is checkte ik de </span><a href="http://www.hyves.nl/externalRedirect/?url=www.tjes" rel="nofollow" target="_blank"><span style="color: #3588d5; font-family: Verdana, sans-serif;">www.tjes</span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> maar dat waren dezelfde als die ik vannacht al had gelezen, waarop vervolgens en totaal niet gepland mijn oog viel op het aantal vrienden dat ik gisteravond nog dacht te hebben. <br />
Nu categoriseer ik mezelf structureel als 'mateloos (haha) populair en selectief in het toevoegen van vrienden', wat in feite inhoudt dat ik weliswaar slechts 88 vrienden heb (had) maar dat ik al deze mensen ook daadwerkelijk ken, zie en op mijn verjaardag uit kan en wil nodigen en dan komen ze nog ook. Nog steeds niet gehinderd door een laag zelfbeeld ben ik van mening dat andere mensen het harder nodig hebben de wereld realistisch tegemoet te treden dan ik. <br />
Geheel in de veronderstelling dat er alleen maar mensen bij zouden komen telde ik vanmorgen niet de gebruikelijke 88 vrienden maar slechts 87. <br />
Ik was ontvriend. <br />
Ergens in die lange afgelopen nacht is iemand tot de conclusie gekomen dat ik er niet meer toe doe in diens digitale leven. Dit betekent dat er meer mensen zoals ik zijn die 's nachts hyven, omdat het schaatsen zo laat pas wordt uitgezonden en er zoveel dweilpauzes zijn. Gelukkig doen de Olympia's het nu weer wel, maar niemand die begrijpt waarom er geen Zamboni's op het ijs komen. Dit terzijde. En wie er gewonnen heeft weet ik ook niet, want ik werd wakker tijdens het horen van een onbestemd volkslied, kreeg vervolgens een helder moment en zapte de televisie uit. Ook dit terzijde. <br />
In het onbewaakte ogenblik dat ik niet op hyves was, sliep of even niet keek ben ik dus van iemands lijst geschrapt, gelost, gedist en gewist uit diens digitale bijenkorf. <br />
Dat geeft niet, en het waarom interesseert me niet, maar ik zou graag willen weten wie je bent. Of was. <br />
<br />
Because you're not breaking up with me, I am breaking up with you. <br />
<br />
ps. willen al mijn overgebleven 86 échte vrienden zaterdag 9 oktober vrijhouden? Dan vier ik mijn 40e verjaardag, meer informatie volgt. <br />
<br />
ps. 86 vrienden ja, want van pure nijd heb ik ook iemand ontvriend. <br />
<br />
ps. is het tegenovergestelde van ontvrienden bevijanden?</span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/11349569304282626071noreply@blogger.com0