Zomer.

Het is zomer.

Het is zomer en ik realiseer me dat het vaak lijkt alsof het hele leven me zwaar valt. Dat is stiekem niet helemaal waar. Het is hooguit de helft, en die draait elke keer een kwartslag zodat er altijd wel iets nieuws is dat me zwaar valt, maar nooit altijd hetzelfde. 

En zoals er dingen zijn die zwaar vallen, zo zijn er ook dingen die net zo zwaar zijn maar zodra je ze aan de andere kant van de weegschaal zet dan gaat dat wat eerst zwaar is, ineens omhoog en is er balans. Bijzonder wel, dat als je iets zwaars op de weegschaal zet je dus iets even zo zwaars nodig hebt om in balans te komen. Je kunt dus iets zwaars niet oplossen door er iets lichts tegenover te stellen, het moet allemaal even zwaar zijn. Of even licht, zo je wilt. 

Soms is balans heel simpel.  Dan is het leven ineens een feestje.

Noche de San Juan is zo´n feestje. De viering van de zonnewende en daarmee de start van de zomer. 
Want zomers moet je vieren, voor je het weet zijn ze voorbij. Daarnaast heb je maar gemiddeld zo´n 75 zomers te gaan in één leven, en hoe ouder je wordt, hoe sneller ze op gaan.

Noche de San Juan, water en vuur. Het gaat niet samen, net zo min als zorgen en wensen samen gaan. Ik ken tenminste niemand die zichzelf lekker veel zorgen toewenst.

Zorgen moet je gewoon, alles en niets ontziend, rigoreus en vooral niet gehinderd door enig mededogen verdrinken. Iets wat overigens ook heel goed kan met rum, en het is in beide gevallen tijdelijk, maar van (eventjes) in zee liggen krijg je niet zo´n opgeblazen hoofd, of Korsakoff. 
Vuiligheid, narigheid, ellende, falen, met een 1, 2, 3 in Godsnaam spoel je al je tegenslagen van het afgelopen jaar af in de oceaan. Trouble Soup in plaats van Plastic Soup. 

Als je zorgen zijn af- en weggespoeld (en ergens in een sterrenstelsel hier ver vandaan ongetwijfeld weer zijn aangespoeld) is het moment aangebroken om een wens te doen terwijl je over een van de vele vuren springt. Als je niet in brand vliegt dan is de kans aannemelijk dat je wens gehoord is (tenzij je wens was dat je in brand wilde vliegen. In dat geval zijn de mogelijkheden legio en het slagingspercentage van die wens is meteen bekend, en niet pas na één jaar). Eventuele in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst maar het is toch maar mooi een nieuwe kans om het anders, leuker, mooier, beter te mogen doen dan het afgelopen jaar. 

En ja. Eigenlijk is elke dag het begin van een volgend jaar, maar niet elke dag is een feestje. 

Volgend jaar vieren we daarom weer de zoveelste zonnewende en de 2026e Noche de San Juan*. Volgend jaar begint alles gewoon weer van voor af aan. Ouwe shit, nieuwe hoop, in de geruststellende wetenschap dat je alles weer van je af mag spoelen en gewoon opnieuw kunt beginnen, of verder gaan waar je gebleven was.

Maar ga eerst even lekker de zomer vieren. Want voor je het weet is ´ie op.
 

*Noche de San Juan is de viering van de geboorte van Johannes de Doper, geboren op (vermoedelijk) 24 juni, in het (vermoedelijke) jaar 7 voor Christus (het feitelijke jaar 0 van onze jaartelling). Ik ben, als verklaring voor het getal 2026, uitgegaan van het totaal aantal verjaardagen van Johannes inclusief die van 2018 (som is 2018 (vanaf jaar 0) + 7 (tot het jaar 0) + 1), aangezien het tenslotte zijn geboorte en daarmee zijn verjaardag is die gevierd wordt. Iedereen die verder nog iets wil weten over Johannes de Doper verwijs ik naar Wikipedia.