Voor mijn verjaardag kocht ik van mijn gekregen verjaardagscentjes het boek Mama Tandoori, van de wereldberoemde schrijver Ernest van der Kwast. Ernest kende ik al wel door zijn stukjes, in het lijfblad van de Hogeschool Rotterdam, Profielen. Zijn columns waren en zijn het hoogtepunt in dat sufferdje, net als het examencommissietribunaal, waarbij menig student in het ongelijk werd gesteld en vervolgens van school werd gestuurd of direct in de binnentuin, goed zichtbaar vanachter de grote glazen wand van de kantine, door het hoofd werd geschoten. De kantine alwaar het goed eten is als je op vier poten loopt, waarvan je er een op kunt tillen om tegen boom, paal of broekspijp te plassen, en blaft.
Hook, line and sinker viel ik voor Ernest, met zijn gezicht immer getekend door een driedagenbaard en wenkbrauwen die zo'n beetje elke bestaande gezichtsuitdrukking terugbrachten tot doordringend peinzend met een subtiele hint van verbazing, gecombineerd met een wat naïeve grijns die hem alleen maar leuker maakte.
Ernest, zo leek het, kwam elke dag opnieuw uit een ei om de wereld te aanschouwen en te beschrijven, speciaal voor mij. Stiekem droomde ik van een toekomst met Ernest en wilde ik 17 kinderen voor hem baren.
Helaas voor mij dacht Ernest daar blijkbaar anders over. Hij, las ik in zijn columns, had al een vrouw, dus ik bleef achter met mijn fantasieën en zijn geschreven waarheid en kocht zijn laatst verschenen boek.
Toen ik dat uit had wilde ik zijn moeder zijn. Maar die had ‘ie ook al.
Ernest kent mij niet, dat heeft hij nooit gedaan en de vraag is of het na deze coming out nog zin heeft. Ons intermenselijk contact is beperkt gebleven tot een retweet en een reply. Het blijft raar dat je iemand zijn leven binnen kunt wandelen en er weer uit, terwijl jouw leven voor de ander niet bestaat. Dat jij de overeenkomsten wel ziet en de ander geen idee heeft. Dat jij weet hoe goed jullie bij elkaar zouden passen en moet toekijken hoe jullie beoogde leven samen wordt opgebouwd en ingevuld door hem en een ander.
Ernest heeft geen weet van mijn heimelijke verlangens, genoegens en fantasieën en taalt er ook niet naar deze te kennen of te vervullen. Wat je niet kent, kun je tenslotte ook niet missen. Wel raken.
@jippiejeekip Ik ben graag op zaterdag een schattig dingetje. #metrozehandschoenenindebadkamer
Dank je, Ernest. Ik ook van jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten