Voor wie denkt dat ik echt niks beters te doen heb dan vanuit hyves de wereld te omarmen: jullie hebben allemaal gelijk. Ik heb geen leven en hoef er ook geen. Werk, gezin, school, vrienden, familie, boeren, burgers, buitenlui en goeie sex: wat mij betreft helemaal niet nodig en nergens goed voor. Kost tijd, kost geld, kost energie en je bereikt er maar een klein publiek mee, en met een groot deel van dat kleine publiek wil je zowiezo geen sex.
Met bloggen, daarentegen, bereik ik in één keer op z'n minst 88 mensen. Tot vanmorgen.
Om alle waarderende reacties en het digitale applaus in ontvangst te nemen voor mijn laatst geschreven blog (gister) logde ik vanmorgen, zojuist dus, weer in op mijn hyvespagina.
Ik las de enige reactie en had ineens en wederom tijd over. Die tijd ging ik nuttig besteden door andermensch' bloggen te lezen en de onlangs op hyves geplaatste foto's van die anderen te bekijken in de hoop aanknopings- en/of herkenningspunten te vinden, wat overigens niet zo goed lukte want niemand blijkt meer te lijken op de persoon zoals ik hem of haar heb leren kennen. Niemand is meer 6, of 17, en alle in de tussentijd gekregen kinderen zitten op z'n minst al op de basisschool of hebben in het ergste geval zelf al kinderen.
Een beetje digitaal hangend, chillend in het parallel universum dat Hyves in feite is checkte ik de www.tjes maar dat waren dezelfde als die ik vannacht al had gelezen, waarop vervolgens en totaal niet gepland mijn oog viel op het aantal vrienden dat ik gisteravond nog dacht te hebben.
Nu categoriseer ik mezelf structureel als 'mateloos (haha) populair en selectief in het toevoegen van vrienden', wat in feite inhoudt dat ik weliswaar slechts 88 vrienden heb (had) maar dat ik al deze mensen ook daadwerkelijk ken, zie en op mijn verjaardag uit kan en wil nodigen en dan komen ze nog ook. Nog steeds niet gehinderd door een laag zelfbeeld ben ik van mening dat andere mensen het harder nodig hebben de wereld realistisch tegemoet te treden dan ik.
Geheel in de veronderstelling dat er alleen maar mensen bij zouden komen telde ik vanmorgen niet de gebruikelijke 88 vrienden maar slechts 87.
Ik was ontvriend.
Ergens in die lange afgelopen nacht is iemand tot de conclusie gekomen dat ik er niet meer toe doe in diens digitale leven. Dit betekent dat er meer mensen zoals ik zijn die 's nachts hyven, omdat het schaatsen zo laat pas wordt uitgezonden en er zoveel dweilpauzes zijn. Gelukkig doen de Olympia's het nu weer wel, maar niemand die begrijpt waarom er geen Zamboni's op het ijs komen. Dit terzijde. En wie er gewonnen heeft weet ik ook niet, want ik werd wakker tijdens het horen van een onbestemd volkslied, kreeg vervolgens een helder moment en zapte de televisie uit. Ook dit terzijde.
In het onbewaakte ogenblik dat ik niet op hyves was, sliep of even niet keek ben ik dus van iemands lijst geschrapt, gelost, gedist en gewist uit diens digitale bijenkorf.
Dat geeft niet, en het waarom interesseert me niet, maar ik zou graag willen weten wie je bent. Of was.
Because you're not breaking up with me, I am breaking up with you.
ps. willen al mijn overgebleven 86 échte vrienden zaterdag 9 oktober vrijhouden? Dan vier ik mijn 40e verjaardag, meer informatie volgt.
ps. 86 vrienden ja, want van pure nijd heb ik ook iemand ontvriend.
ps. is het tegenovergestelde van ontvrienden bevijanden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten