Pubers make no Plans

Het voordeel van de puber is dat je ze tot een uur of één in de middag niet hoort, ziet, en vooral: niet ruikt. De puber bevindt zich tot ongeveer dit tijdstip, kan iets later zijn maar niet veel eerder, in het bovengrondse hol dat hij kamer noemt. Daar rust de puber uit van alle opgedane indrukken van de voorgaande dag en de helft van de afgelopen nacht. Indrukken die de puber opdoet beperken zich doorgaans tot het initieren van een shootout op X-box, PS 1/2/3 of Wii, die de puber altijd overleeft, afgewisseld met het opstellen van zijn eigen ava in FIFA 11 waarbij de puber altijd het winnende doelpunt scoort. Al jaren sluimtert de vraag waarom hij niet al bij geboorte is weggekaapt door Barcelona, Inter of het leger. Dan was hij vast nu al een man geweest. Maar dit terzijde.

Andere opgedane indrukken van de puber zijn het bij nacht en ontij onderhouden van een sociaal netwerk zonder dat hiervoor hoeft worden beschikt over verbale en non-verbale gesprektechnieken. Typen met twee vingers is genoeg en taalfouten zijn boem lauw. De hoeveelheid taalfouten is zo schrikbarend dat je je afvraagt waarom hij nog naar school gaat. Evenwel besluit je school hier niet mee te confronteren, voor je het weet krijg je te horen dat ze je mening delen en krijg je 'm mee naar huis. Dan heeft iedereen zijn zin behalve jij. Waarmee ik, net als hij, school zijdelings bij de opgedane indrukken betrek, evenals je spullen opruimen, douchen, huiswerk maken en naar je ouders luisteren. Met een koptelefoon op.

Het is dan ook niet meer dan logisch dat de puber voldoende tijd krijgt en inruimt voor zijn verwerkingsproces, en zo hebben wij al menig zondagochtend voor onszelf. We lezen de krant, drinken een kop koffie en we wachten. Jarenlang hebben we gewacht tot we er eens niet om 6 uur uit hoefden, nu wachten we tot we terug in de tijd kunnen gaan om gezamenlijk te ontbijten. 
Wat de puber betreft is dat er niet meer bij. Ergens tussen tafellaken en servet wordt een zwartgeblakerde croissant voorzien van 3 plakken kaas en al lopende van kastje naar muur wordt deze, uit het vuistje, opgegeten. Uit de koelkast wordt blind iets te drinken gepakt, waarbij we ons gelukkig prijzen dat een bierflesje aan je mond zetten altijd nog glas en kroonkurk als wake up call kent. Het tikken van het pubergebit tegen het glas van het flesje sommeert ons hem te sommeren onmiddellijk iets anders te pakken. Wat hij ook doet, want geheel bewust was de actie niet. Hopen wij. Het pak melk wordt tussen neus en lippen door aan diezelfde lippen gezet en vervolgens, maar dat zien wij pas later, leeg weer tot de koelkastinventaris gevoegd. Grommend en mompelend pakt de puber een deel van de krant en gaat drie kwartier op de wc al zuchtend, steunend en kreunend de krant oplezen. Alsof dat wat er in staat anders niet waar zou zijn.

Enigszins gelaten besluiten we dat de dag al zover gevorderd is dat iets ondernemen bijkans een hachelijke onderneming op zichzelf aan het worden is. Het is duidelijk, onze timelines lopen niet synchroon. Hij zit niet in de onze, wij niet in de zijne. Zodra er een puber in je huis komt wonen weet je dat alles ooit geschreven over parallelle universa en zwarte gaten op waarheid berust en dat er leven elders bestaat. Nou ja, léven.. bij pubers is life helemaal niet what happens while you're busy making other plans.  Pubers make noise, pubers make dingen kapot, pubers make their mums belachelijk, Pubers make out. Maar pubers make no plans.